Door Bij Nader Inzien (redactie)

Door: Victor Gijsbers (Universiteit Leiden)

Als universitair filosoof is het maar al te gemakkelijk jezelf te verliezen in technische details en de grote vragen geheel uit het oog te verliezen; of, wat nog veel erger is, ze blijmoedig over te laten aan andere specialisten. Terwijl het toch die grote vragen zijn die ons ooit op het pad van de wijsbegeerte gelokt hebben. Hoe moet ik leven? Wat mag ik geloven? Wie ben ik? Dat wilden we weten, toen wij als studenten de filosofen begonnen te lezen, hongerig naar inzicht en transformatie.

Elk klein wijsgerig inzicht is alleen relevant wanneer het een sleutel vormt tot een diepe, persoonlijke vraag – toen wisten we dat; en we weten het nog steeds wel, wij academici, maar we verbergen het als een slecht geweten, omdat NWO nu eenmaal artikelen eist en technische details sneller gepubliceerd zullen worden. Daarom is de grootste weldoener voor de filosofie de denker die ons, al is het maar voor even, weer op het spoor kan brengen dat we echt moeten lopen; en dat is precies de inzet van Nietzsches derde oneigentijdse beschouwing, het prachtige Schopenhauer als opvoeder.

‘Wees jezelf! Wat je nu doet, denkt, begeert, dat ben je allemaal niet.’ Elke jonge ziel hoort deze roep bij dag en nacht, en rilt daarbij; want zij voorvoelt het sinds alle eeuwigheid voor haar weggelegde geluk wanneer zij aan haar werkelijke bevrijding denkt: welk geluk haar, zolang zij in de boeien van de meningen en de vrees is geslagen, op geen enkele manier ten deel kan vallen.

Nietzsche als opvoeder – je kan het slechter treffen.

Dit is een aflevering uit de rubriek ‘Een Kleine Ode Aan’. In ongeveer 250 woorden looft een Nederlandse of Vlaamse auteur een al dan niet vergeten filosofisch pareltje.


Meer:

Volg ons op

TwitterInstagramFacebook

Op de hoogte blijven per mail?

Wanneer wil je een e-mail ontvangen?

Steun ons

Doneer Word vriend